Serwis informacyjno-usługowy dla przedsiębiorcy

Cudzoziemcy, którzy mogą wykonywać w Polsce pracę bez zezwolenia na pracę

Zgodnie z art. 87 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy zezwolenia na pracę nie musi posiadać cudzoziemiec, który:

1) ma zezwolenie na pobyt czasowy w Polsce udzielone w związku z:

  • kształceniem się na studiach licencjackich, magisterskich lub jednolitych studiach magisterskich albo studiach doktoranckich (art. 144 ustawy o cudzoziemcach);
  • prowadzeniem badań naukowych (po spełnieniu odpowiednich warunków określonych w art. 151 ust. 1 i 2 ustawy o cudzoziemcach),
  • jego rozwodem, separacją lub owdowieniem. Przy czym cudzoziemiec pozostawał w uznawanym przez prawo Polskie związku małżeńskim z obywatelem Polski i miał wcześniej zezwolenie na pobyt czasowy z tego wynikający (art. 158 ust. 2 pkt lub 2 ustawy o cudzoziemcach);
  • jego pobytem w celu połączenia się z rodziną. Przy czym cudzoziemiec rozwiódł się, jest w separacji albo owdowiał (małżonkiem był obywatel Polski). Ewentualnie zmarł jego rodzic będący również cudzoziemcem (który także przebywał w Polsce w celu połączenia się z rodziną), albo też zmarło jego małoletnie dziecka (które miało status uchodźcy lub posiadało ochronę uzupełniającą – art. 161 ust 2 ustawy o cudzoziemcach);
  • prawem pobytu dla ofiar handlu ludźmi (art. 176 ustawy o cudzoziemcach);
  • posiadaniem zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE udzielonym przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, w przypadku, gdy osoba ta zamierza wykonywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pracę lub prowadzić działalność gospodarczą, podjąć lub kontynuować studia lub szkolenie zawodowe (dotyczy to również członka rodziny cudzoziemca, który jest rezydentem długoterminowym – art. 186 ust. 1 pkt 3 lub 4 ustawy o cudzoziemcach).

2) ma zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Polski udzielone w związku z zawarciem małżeństwa z obywatelem Polski lub cudzoziemcem wymienionym powyżej w punkcie 1 lub cudzoziemcem posiadającym w Polsce status uchodźcy, ochronę uzupełniającą, zezwolenie na pobyt stały albo będącym rezydentem długoterminowym UE czy też zgodę na pobyt tolerowany (art. 87 ust 2 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy);

3) jest dzieckiem albo wnukiem, czyli zstępnym (w wieku do 21 lat lub pozostającym na utrzymaniu) obywatela polskiego lub cudzoziemca przebywającego w Polsce na zasadach określonych powyżej w punkcie 1 i 2;

4) posiada zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Polski udzielone w celu połączenia się z rodziną (zgodnie z art. 159 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach);

5) przebywa na terytorium Polski na podstawie wniosku o zezwolenie na pobyt czasowy albo wniosku o zezwolenie na pobyt stały (ma możliwość pracy od  dnia złożenia wniosku, aż do dnia stwierdzenia ostateczności decyzji zgodnie z  art. 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach), lub umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza złożenie wniosku o zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku był zwolniony z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę na podstawie określonej powyżej w punktach 1–4;

6) posiada ważną Kartę Polaka;

7) jest uprawniony do przebywania i wykonywania pracy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Liechtensteinu, Islandii, Norwegii (czyli państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależącego do Unii Europejskiej) lub Szwajcarii, który jest zatrudniony przez pracodawcę mającego siedzibę na terytorium tego państwa oraz czasowo delegowany przez tego pracodawcę w celu świadczenia usług na terytorium Polski;

8) na podstawie umowy międzynarodowej lub odrębnych przepisów może wykonywać pracę bez konieczności posiadania zezwolenia.

Zezwolenia na pracę nie muszą posiadać także cudzoziemcy, którzy mają:

Czy ta strona była przydatna?