Koncesja na wytwarzanie energii elektrycznej
Zgodnie z art. 32 ustawy Prawo energetyczne, jeśli chcesz otworzyć działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii w źródłach zaliczanych do grupy odnawialnych, to z reguły nie musisz uzyskać koncesji. Dotyczy to głównie mikroinstalacji i małych instalacji, czyli instalacji o mocy zainstalowanej elektrycznej nieprzekraczającej 200kW. W pozostałych przypadkach konieczne jest udzielenie koncesji przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Koncesja jest wymagana także w każdym przypadku kogeneracji, a więc równoczesnego wytwarzanie ciepła i energii elektrycznej w trakcie tego samego procesu technologicznego.
Koncesję przyznaje się na okres nie krótszy niż 10 lat i nie dłuższy niż 50. Możliwe jest udzielenie koncesji na okres krótszy, jeśli wystąpi o to wnioskodawca.
Przedsiębiorstwo ubiegające się o udzielenie koncesji może ubiegać się o wydanie promesy koncesji. Promesę koncesji na drodze decyzji administracyjnej wydaje Prezes URE. W promesie ustala się okres jej ważności, z tym że nie może być on krótszy niż 6 miesięcy. W okresie ważności promesy nie można odmówić udzielenia koncesji na działalność wskazaną w promesie, o ile nie uległ zmianie stan faktyczny lub prawny wskazany we wniosku.
Wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać w szczególności:
- wskazanie wnioskodawcy i jego siedziby lub miejsca zamieszkania, a w razie ustanowienia pełnomocników do dokonywania czynności prawnych w imieniu przedsiębiorcy - również ich imiona i nazwiska,
- określenie przedmiotu oraz zakresu prowadzonej działalności, na którą ma być wydana koncesja,
- informacje o dotychczasowej działalności wnioskodawcy, w tym sprawozdania finansowe z ostatnich 3 lat, jeżeli podmiot prowadzi działalność gospodarczą,
- określenie czasu, na jaki koncesja ma być udzielona wraz ze wskazaniem daty rozpoczęcia działalności,
- określenie środków, jakimi dysponuje podmiot ubiegający się o koncesję w celu zapewnienia prawidłowego wykonywania działalności objętej wnioskiem,
- numer w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP).
Przedsiębiorstwa energetyczne, którym udzielono koncesji, wnoszą coroczne opłaty do budżetu państwa, obciążające koszty ich działalności. Z opłat tych zwolnione są podmioty wytwarzające energię elektryczną w odnawialnych źródłach energii o mocy nieprzekraczającej 5 MW. Podmioty te są również zwolnione z wnoszenia opłaty skarbowej za wydanie koncesji.
Przeczytaj, jak uzyskać koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii.
Warunki przyłączenia do sieci elektroenergetycznej
Podmiot, który chce sprzedawać wytworzoną przez siebie energię elektryczną, powinien zostać przyłączony do sieci elektroenergetycznej. W tym celu konieczne jest podpisanie umowy z przedsiębiorstwem energetycznym zajmującym się dystrybucją tych rodzajów energii. Ubiegając się o przyłączenie dostawca energii powinien jednocześnie wystąpić do wspomnianego przedsiębiorstwa z wnioskiem o określenie warunków przyłączenia. Analogiczny wniosek składa podmiot dysponujący źródłami ciepła i ubiegający się o przyłączenie do sieci ciepłowniczej.
Szczegółowe warunki, jakie musi spełniać wniosek o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej zawarte są w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego.
Źródła odnawialne będą się zaliczać do II lub III grupy przyłączeniowej. Warunki przyłączenia wydawane są w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku.
Uzyskane warunki przyłączenia do sieci elektroenergetycznej ważne są 2 lata od dnia ich określenia. Wnioskodawca otrzymuje warunki wraz z projektem umowy o przyłączeniu.
Inaczej niż w przypadku konwencjonalnych źródeł przewidywanych do współpracy z siecią przesyłową bądź dystrybucyjną, które ponoszą opłatę za przyłączenie do sieci w wysokości pełnych rzeczywistych kosztów wykonania przyłącza, odnawialne źródła energii o mocy elektrycznej nie przekraczającej 5 MW ponoszą połowę opłaty ustalonej na podstawie rzeczywistych nakładów.
Obowiązek zakupu energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych
Zobowiązany sprzedawca wyznaczony przez Prezesa URE musi kupić energię elektryczną wytworzoną w odnawialnych źródłach energii. Po wyznaczeniu tego sprzedawcy, operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego oraz operatorzy systemów dystrybucyjnych elektroenergetycznych jak najszybciej to możliwe zawierają z tym sprzedawcą umowę o świadczenie usług przesyłania albo umowę o świadczenie usług dystrybucji lub dokonują zmiany tych umów w celu umożliwienia realizacji przez sprzedawcę zobowiązanego do dokonania zakupu energii elektrycznej.
Zakup dotyczy całej oferowanej przez wspomnianych wytwórców energii elektrycznej. W przypadku modernizacji instalacji obejmuje on natomiast wyłącznie energię wytworzoną w ilości proporcjonalnej do przyrostu łącznej mocy elektrycznej tej instalacji. Inne warunki zakupu energii z modernizowanych instalacji OZE znajdziesz w art. 41 ust. 7 i art. 42 ust. 7 i 8 ustawy o odnawialnych źródłach energii. Warunkiem jest jednak wprowadzenie tej energii do sieci dystrybucyjnej.
Cena zakupu w odniesieniu do mikroinstalacji została ustalona na poziomie określonym w cyt. ustawy OZE. W pozostałych przypadkach natomiast jest to średnia cena sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym w poprzednim kwartale, ogłoszona przez Prezesa URE.
Świadectwa pochodzenia energii i ich sprzedaż lub umarzanie
Wytworzenie energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii jest potwierdzane świadectwem pochodzenia tej energii. Świadectwo to wydaje Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii, złożony za pośrednictwem operatora systemu elektroenergetycznego, na którego obszarze działania znajduje się odnawialne źródło energii.
Wniosek powinien zawierać:
- imię i nazwisko oraz adres zamieszkania albo nazwę i adres siedziby wytwórcy,
- numer koncesji albo numer wpisu do rejestru wytwórców energii w małej instalacji lub rejestru wytwórców biogazu rolniczego, a w przypadku wytwórców energii elektrycznej w mikroinstalacji – oświadczenie o zgłoszeniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 lub w art. 20 ust. 1,
- dane dotyczące ilości energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii w określonej instalacji odnawialnego źródła energii,
- wskazanie okresu, co najmniej jednego lub maksymalnie 12 następujących po sobie miesięcy danego roku kalendarzowego, w którym energia elektryczna z odnawialnych źródeł energii została wytworzona,
- wskazanie dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii potwierdzonego wydanym świadectwem pochodzenia,
- wskazanie ilości energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii wytworzonej w instalacji odnawialnego źródła energii, dla której ma zostać wydane świadectwo pochodzenia,
- oświadczenie o treści wymienionej w art. 45 ust. 2 pkt. 7 OZE,
- wskazanie podmiotu, który będzie organizował obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw pochodzenia.
Wniosek powinno się złożyć w terminie 45 dni od dnia zakończenia okresu wytworzenia danej ilości energii elektrycznej pozyskanej z odnawialnych źródeł energii. Złożenie wniosku po tym terminie prowadzi do odmowy wydania wspomnianego świadectwa pochodzenia.
Świadectwo pochodzenia wydaje się wyłącznie w postaci elektronicznej i przekazuje się bezpośrednio do rejestru świadectw pochodzenia.
Świadectwa pochodzenia mogą być:
- zbywane jako towar giełdowy lub
- przedstawiane do umorzenia.
Zielone i błękitne certyfikaty (bo tak nazywają się te świadectwa) są zbywalne i mogą stanowić przedmiot obrotu na odrębnym rynku. W Polsce odbywa się on na Towarowej Giełdzie Energii na specjalnie do tego zorganizowanym Rynku Praw Majątkowych. Można w nim uczestniczyć na 2 sposoby – bezpośrednio lub za pośrednictwem domów maklerskich. Taki system dystrybucji opiera się na rejestrze świadectw, w którym odnotowuje się każdego nowego posiadacza.
Obrót certyfikatami wynika z nałożonego - na zobowiązanego sprzedawcę oraz odbiorców przemysłowych - obowiązku zakupu energii ze źródeł odnawialnych oraz nałożonego na przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się wytwarzaniem lub sprzedażą energii elektrycznej odbiorcom końcowym obowiązku uzyskania i przedstawienia do umorzenia określonej ilości zielonych certyfikatów.
Umorzenia certyfikatów dokonuje w drodze decyzji administracyjnej Prezes URE po otrzymaniu od ich posiadacza odpowiedniego wniosku. Świadectwo pochodzenia umorzone do dnia 30 czerwca danego roku kalendarzowego jest uwzględniane przy rozliczeniu wykonania tego obowiązku w poprzednim roku kalendarzowym.
Zamiast wywiązywać się z powyższego obowiązku przedsiębiorstwo energetyczne może wnieść opłatę zastępczą w wysokości 300,03 zł za każdą MWh różnicy między ilością energii, wynikającą z obowiązku przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia energii z odnawialnych źródeł a ilością energii, wynikającą ze świadectw pochodzenia, które zobowiązany podmiot przedstawił. Opłatę zastępczą przedsiębiorstwo wnosi na rachunek Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, przy czym powinno to zrobić do 30 czerwca każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy.
Wymóg korzystania z energii odnawialnej uznaje się za spełniony, jeżeli za dany rok udział ilościowy sumy energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii wynikającej z umorzonych świadectw pochodzenia w ogólnej ilości energii sprzedawanej przez przedsiębiorstwo energetyczne lub zużywanej przez odbiorcę przemysłowego wynosi 20%.
Jeśli przedsiębiorstwo energetyczne nie wywiąże się z powyższego obowiązku, Prezes URE może na nie nałożyć karę pieniężną w wysokości do 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym.
Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii o łącznej mocy elektrycznej nieprzekraczającej 5 MW zwalnia się z:
- opłat za prowadzenie rejestru świadectw,
- opłaty skarbowej za wydanie świadectwa pochodzenia.