Na dzień poprzedzający postawienie jednostki w stan likwidacji trzeba przeprowadzić inwentaryzację (zgodnie z art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości). Powinna ona obejmować:
- aktywa pieniężne
- papiery wartościowe
- rzeczowe składniki aktywów obrotowych
- środki trwałe, maszyny i urządzenia wchodzące w skład środków trwałych w budowie
- aktywa finansowe zgromadzone na rachunkach bankowych jednostki lub przechowywane przez inne jednostki
- należności (w tym udzielone pożyczki)
- powierzone kontrahentom własne składniki majątku
Inwentaryzację przeprowadza się głównie poprzez spis ilości aktywów z natury. Następnie wycenia się spisane aktywa oraz porównuje ich wartość z danymi zawartymi w księgach rachunkowych. Jeśli wystąpią rozbieżności, trzeba je wyjaśnić i rozliczyć różnice.
Należności inwentaryzuje się w drodze potwierdzeń sald przesyłanych kontrahentom. Również w tym wypadku, jeśli pojawią się rozbieżności, należy je wyjaśnić i rozliczyć ewentualne różnice. W podobny sposób przeprowadza się inwentaryzację aktywów finansowych zgromadzonych na rachunkach bankowych oraz powierzone kontrahentom własne składniki aktywów.
Inwentaryzację środków trwałych, do których dostęp jest utrudniony, gruntów, należności spornych i wątpliwych przeprowadź porównując dane z ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami i weryfikując realną wartość tych składników. Tę metodę stosuje się również do aktywów i pasywów, których nie można zweryfikować w inny sposób.
Różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych ujawnione w toku inwentaryzacji trzeba wyjaśnić i rozliczyć w księgach tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji. Na dzień inwentaryzacji sporządź zestawienia sald inwentaryzowanej grupy składników aktywów.
Podstawa prawna:
- Art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości