Głos przedsiębiorcy

W dotychczasowej koncepcji utrzymywania placówek podległych Ministrowi Rozwoju (WPHiI), dominują oceny państwa przyjmującego, według kryteriów: a) ekonomicznych: wielkość PKB, potencjał rynku, trendy i wielkości eksportu, importu i inwestycji, znaczenie dla MSP oraz aspekty sektorowe współpracy (energetyka, budownictwo, infrastruktura, inwestycje), wielkość dotychczasowych obrotów; b) pozaekonomicznych: tradycja współpracy, rola i znaczenie władz państwowych w negocjacjach biznesowych, itp. Nie daje rękojmi efektywnego wykorzystania utrzymywanych jednostek. Dotychczasowa praktyka nie doprowadziła WPHiI do odgrywania roli silnego ośrodka oddziaływania promocyjnego nie tylko w kraju akredytacji, ale także w poszczególnych regionach. Należy zreorganizować mapę rozmieszczenia WPHI na świecie. Dla osiągnięcia tego celu bardziej racjonalnym byłoby przyjęcie kryteriów: a) ekonomicznych: zasoby surowcowe (w tym głównie pierwiastki energetyczne), chłonność rynku, możliwości pozyskiwania inwestorów i nowych technologii, za-interesowanie produktami krajowymi; b) pozaekonomicznych: położenie geograficzne, koszty utrzymania placówki, możliwości swobodnego poruszania się w obrębie regionu, niewielka znajomość Polski i jej możliwości gospodarczych. Racjonalnym byłoby rozmieszczenie placówek w państwach i regionach, gdzie Polska jest mało rozpoznawalna a produkty i gospodarka polska są nieznane. Biorąc pod uwagę dynamikę globalnego rozwoju gospodarek regionalnych, w tworzeniu nowej mapy placówek za granicą w większym stopniu należy uwzględnić występujące w terenie regionalne organizacje gospodarcze: MERCOSUR (Wspólny Rynek Południa), CAN (Wspólnota Państw Andyjskich), MCCA (Wspólny Rynek Ameryki Centralnej), CARICOM (Wspólnota Państw Karaibskich), NAFTA (Północnoamerykańskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu), APEC (Forum Współpracy Gospodarczej Azji i Pacyfiku, ECOWAS (Wspólnota Gospodarcza Państw Afryki Zachodniej), itp.

Komentarze

Dodaj komentarz